«در بازی‌های پاراآسیایی جوانان، رویکرد ما حضور حداکثری با تأکید بر نگاه کمی است؛ به این معنا که به جای تمرکز صرف بر نتایج و مدال، تمرکز اصلی بر افزایش تعداد ورزشکاران و پشتوانه‌سازی برای آینده تیم‌های ملی بزرگسالان است. البته تحقق این هدف به ظرفیت و تعداد سهمیه‌هایی که از سوی میزبان به ما اعلام می‌شود، بستگی دارد. این سیاست در راستای راهبرد‌های کلان کمیته ملی پارالمپیک اتخاذ شده که نمونه آن تغییر رویکرد مناسبت‌هایی، چون روز و هفته پارالمپیک به بستری برای استعدادیابی ورزشی است..»
این بخشی از حرفهای سعید سلگی، معاون ورزش قهرمانی کمیته ملی پارالمپیک است در خصوص نحوه اعزام کاروان ایران به مسابقات پاراآسیایی جوانان، یک رویکرد درست که می‌تواند نقطه امیدی برای یا آینده ورزش کشور باشد. یک رویکرد درست که می‌تواند سرمنشأ یک تحول بزرگ در سایر حوزه‌های ورزش نیز باشد. یک رویکرد مناسب که به‌طور حتم رویکرد نه‌چندان درست «اعزام‌های کیفی» یا حتی «اعزام شانس‌های مدال» را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.
سال‌هاست ورزش کشور اسیر برنامه «اعزام‌های کیفی» است، اعزام‌هایی که به بهانه آن ورزشکار به مسابقات مهم نمی‌رود، ولی در عوض تا دلتان بخواهد آدم‌های بی‌ربط و مدیران و مسئولان بی‌خاصیت در کنار تیم‌ها و کاروان‌های اعزامی دیده می‌شوند. حالا، اما حرفهای سلگی یک روزنه امید را در دل ورزشکارانی زنده کرده که تا قبل از اعزام نگران قلم قرمز «اعزام کیفی» روی نامشان بودند.
مهم‌تر از این اعزام حداکثری، دلیل قابل توجه سلگی در این خصوص است «پشتوانه‌سازی برای آینده تیم‌های ملی بزرگسالان»، یعنی درست همان چیزی که در میادین بزرگ میسر می‌شود و سال‌هاست که ورزش ایران به بهانه اعزام‌های کیفی خود را از آن محروم ساخته است. چنین رویکردی نشان از آن دارد که وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک عزم خود را برای پشتوانه‌سازی و حضور پرقدرت در میادین بین‌المللی جزم کرده‌اند و پاراآسیایی جوانان نقطه شروع این اتفاق خوب برای ورزش ایران است.
سال‌هاست ورزش کشور با معضل «اعزام کیفی» روبه‌روست، آن هم به بهانه کمبود‌های مالی، اما این کمبود فقط شامل‌حال ورزشکار، مربی و کادر فنی می‌شد و وقتی به لیست‌های اعزامی نگاه می‌کنید متوجه می‌شوید که هزار و یک آدم بی‌ربط با همان پولی که باید صرف ورزشکار و آماده‌سازی و اعزام او می‌شد به مسابقات مختلف اعزام شده‌اند، بدون اینکه کوچک‌ترین کارایی داشته باشند. اعزام حداکثری به پاراآسیایی جوانان را باید به فال نیک گرفت. اعزامی که قطعاً می‌تواند مسیر روشنی را برای آینده ورزش ایران و استعدادیابی و پشتوانه‌سازی برای آن ترسیم کند.
